Vliegende kippen!
Door: Suzanne Schuurman
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
12 April 2012 | Indonesië, Kuta
Aangezien ik niet zo'n zonnebader ben en het dus na een uurtje bij het zwembad wel gezien had, besloten Kirstin en ik om een scooter te huren. Iets meer naar het zuiden zou namelijk een tempel zijn die wel de moeite waard was om te bezichtigen. Uiteindelijk, na lang gehang en geklungel besloten Kevin en nog een andere jongen (Ahmad) om ook mee te gaan. Uiteindelijk hadden we drie scooters gehuurd. Ahmad ging achterop bij Kirstin. Ik had dus mijn eigen scooter. In het begin vond ik dit wel heel erg spannend... Ik heb een slechte ervaring met scooters in het buitenland. De laatste keer dat ik een scooter had gehuurd in het buitenland was in Griekenland zo'n tien jaar geleden en ben ik toen heel hard gevallen... Toen we eenmaal de drukte van Kuta uit waren viel het allemaal wel weer heel erg mee. Maar die dingen gaan dus gewoon 100km/h he! Niet zomaar een scooter dus..
De Ulu Watu zelf was eigenlijk niet zo heel veel aan. Er waren een hoop apen en die stalen alles wat los en vast aan je hing. En ze gaven het pas terug als je ze wat te eten gaf. Echt sneaky basterds zijn die beestjes daar! Je had wél een prachtig uitzicht vanaf de rand van de tempel langs de zee. Je stond namelijk bovenop een diepe rotswand. In de verte waren ook mensen aan het surfen, voor de echte die hards.
Op de weg terug hebben we nog een korte stop bij een klein strandje gemaakt. Ik moet zeggen dat Bali mij, wat betreft witte stranden, tot nu toe nog erg tegen valt. Niet dat ik er heel veel heb gezien nog, maar ik heb toch al aardig langs de kust gesjeesd, en eigenlijk nog nergens een echt wit strand gezien... Misschien ben ik inmiddels verwend en bedoelen ze dit met witte stranden. Maar ik ben persoonlijk wat dat betreft een beetje teleurgesteld. Op dat kleine strandje waar we gestopt zijn hebben we snel wat gegeten en gedronken en zijn we weer op onze scooter gesprongen, want het werd al sneller donker... Aangezien niet alle scooters licht hadden, wilden we toch eigenlijk wel vóór het donker in Kuta zijn...
Onderweg terug gebeurde nog iets bizars! Kirstin reed voor mij met Ahmad achterop en Kevin reed achter mij. En opeens uit het niets vloog er een kip van rechts vol in Kirstins achterwiel! Kirstin had het niet eens door, maar Kevin en ik zagen het gebeuren.. Op moment dacht ik nog te stoppen, maar toen bedacht ik dat we waarschijnlijk voor die kip zouden moeten betalen. En ja... Daar had ik in elk geval geen zin in natuurlijk. Dus we zijn doorgereden. Toen we wegreden zag ik nog in mijn achteruitkijkspiegel dat er wat mannetjes de straat op kwamen rennen. Nou ik weet wel wat zij voor avondmaal zouden eten vanavond!
Alsnog zijn we in het donker in Kuta aangekomen. Maar op een gegeven moment ging het rijden steeds beter gelukkig. Je kan ook lekker makkelijk langs alle bussen en auto's die in de file staan, dus dat scheelde een hoop tijd! 's Nachts zijn we nog tot diep in de nacht het Kuta nightlife gaan ontdekken. Om te beginnen bij de Skybar natuurlijk...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley