Gili T.

De Gili Islands zijn drie mini eilandjes vlakbij Lombok, waar alles mag! Er is hier geen belasting op goederen. En er loopt geen politie rond. Als er wat gebeurt word je van het eiland gestuurd door het eilandhoofd, maar that's it. Dit heeft voordelen en nadelen. Over die nadelen wil ik niet te lang nadenken. En van die voordelen ga ik de komende dagen volop profijt van hebben!

Eerst met een busje en toen met een boot vertrok ik van Senggigi naar Gili Trawangan. Ik koos voor dit eiland omdat hier het meest gebeurde. Ik had geen zin in rust en bruidsparen, want die kom je dus vooral tegen op de andere twee eilandjes. Ik ging op zoek naar het verblijf dat ik op advies van Kawaf had gekregen. Het was loeiheet en er waren niet veel meer mensen op zoek naar een verblijf. Ook dit heeft zo weer z'n nadelen want als er heel veel mensen op zoek zijn kan je tenminste onderhandelen. Nu stond ik in mijn eentje. Uiteindelijk besloot ik dus toch maar verder te zoeken naar die aanrader van Kawaf, Emilia's zou het heten. Even later vond ik het. Echt een prima plekkie was het. Ik heb mijn eigen hutje voor een tientje per nacht en 2 twee persoonsbedden! Helaas geen warm water. Ik vertelde nog dat ik op advies van Kawaf kwam, en de prijs die ik bij hem betaalde, maar dit maakte helaas niks uit voor de eigenaar. Een goeie onderhandelaar dus! We konden het goed met elkaar vinden. Toen hij de gitaar erbij pakte werd het helemáál gezellig!

Op een gegeven moment wilde ik het eiland een beetje gaan verkennen en ben ik dus gaan wandelen. Wel apart. Soms voel je je opeens zó alleen terwijl er zóveel mensen zijn. Dit was zo'n moment. Ik wilde wel een rondje lopen, maar wist eigenlijk niet zo goed waar naartoe. En wilde wel een duik boeken, maar wist eigenlijk niet zo goed bij welke duikschool. Op een gegeven moment ben ik maar gewoon een paar keer op en neer gaan lopen en toen bij een duikschool naar binnen gegaan (onzeker dat ik soms kan zijn). Hier heb ik uiteindelijk een duik gepland voor morgen. Toen ik weer de straat op liep zag ik (eindelijk! opluchting) aan de overkant bekenden zitten in een restaurantje. Het is gek, ik kan best goed alleen zijn, maar soms heb je ook weer heel erg behoefde aan contact juist. Ik was dus blij dat ik die twee meiden zag zitten. Met hun heb ik nog een drankje gedronken en kwam ik erachter dat het pas 11 uur in de ochtend was! Wow... Wat is de tijd langzaam gegaan!

We besloten om een fiets te huren om het eiland rond te fietsen. Op een gegeven moment vonden we het warm en kwamen we aan bij een poepiesjiek hotel. We zijn van onze fiets afgestapt en richting het strand gelopen. Aan de andere kant van het pad lag het hotel met een mega groot zwembad. Toen we even met onze voeten in de zee stonden kwam de bewaking van het hotel op ons af. We zeiden dat we alleen even kwamen kijken en ik vroeg of we misschien aan de bar iets mochten drinken. Die man vond het allemaal geen probleem en zei dat we als we wilden ook bij het zwembad mochten gaan liggen en zwemmen. Nou! Wat lief! Daar konden we geen nee tegen zeggen. De rest van de dag hebben we dus bij het zwembad gelegen en een beetje in het water gepoedeld. Toen het een beetje donker werd zijn we weer op onze fiets gestapt en terug gefietst naar het dorp. Ik kon geen hand voor ogen zien en had dus echt de grootste moeite om recht te blijven fietsen. Gelukkig zijn we uiteindelijk weer in de bewoonde wereld gekomen.

Die meiden wilden zich nog gaan opfrissen enzo en zij zaten ook bij een ander verblijf. We hadden dus over 2 uur bij een bepaalde bar afgesproken. Ik ben meestal vrij snel met opfrissen dus stond binnen een kwartier alweer buiten mijn hut. Toen kwam de eigenaar nog even aan en hebben we weer even wat muziek gemaakt met elkaar. Een uurtje later ben ik alvast naar die bar gegaan en kwam ik alwéér bekenden tegen! Incl. Kevin en Ahmad! Super grappig, hoe klein die wereld is. Je ziet wel een bepaalde route in iedereens reisgedrag. Nou de rest van de avond was natuurlijk hartstikke gezellig.